سه شنبه, ۲۰ آذر , ۱۴۰۳ ساعت ×
پ
پ



به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) کتاب «پایان نقاشی» ماحصل گفت‌وگوهای بلندی میان گرهارد ریشتر، گران‌ترین نقاشی زنده جهان و هانس اولریش ابریست طی بیست و شش سال گذشته با هدف پوشش دادن موضوعاتی‌است که پیش‌تر درباره آن صحبت نشده است.

ریشتر در اویل دهه ۱۹۶۰ به موضع نظریه‌پردازانی نزدیک بود که معتقد بودند پیشرفت‌های تکنولوژی هنر نقاشی را به عنوان یک وسیله بیانی، متروک و منسوخ ساخته است. او به اقتضای زیست در زمانه معاصر به گونه‌ای مرگ نقاشی ار اعلام می‌کند و بلافاصله بیان می‌دارد که «اما نمی‌توان نقاشی نکرد». او مرز رسانه‌ها را بر هم می‌زند و قراردادها در نقاشی را دارای قالبی ایدئولوژیک می‌داند از این رو به چالش کشیدن چهارچوب از پیش تعیین شده ویژگی بارز آثار اوست که همواره به مثابه تاکیدی بر معضل انسانی، میل به درک جهان و جایگاه انسان در درون آن است.

این کتاب هفت گفتگو را در بر می‌گیرد که در ادامه به معرفی هر یک می‌پردازیم. 

ناممکن بودن نقاشی مطلق

«ناممکن بودن نقاشی مطلق» نخستین گفت‌وگوی ضبط شده میان هانس اولریش ابریست و گردهاد ریشتر است که در کارگاه ریشتر در کلن در ۱۹۹۳ انجام شده است. در این گفت‌وگو ابریست و ریشتر تلاش می‌کنند گستره‌ای فراخ از جستارها را مانند سرچشمه الهام ریشتر،تکامل روش هنری و پروژه‌های انجام نشده‌اش و بسیاری موضوع‌های دیگر پوشش دهند. این گفتگو نخستین بار در تمرین روزانه‌ی نقاشی: نوشته‌ها و گفت‌وگوها ۱۹۶۲-۱۹۹۳ به چاپ رسید.

تصویری ثابت

«تصویری ثابت» گفت‌وگویی است که در ۱۵ سپتامبر ۱۹۹۵ در استودیوی گرهارد ریشتر هم‌زمان با پروژه‌ی موزه در جریان  به کیوریتوری ابریست انجام شد. موزه در جریان فضایی است که در آن هنرمندان در موقعیت‌های نامنتظره پروژه‌هایی تعریف می‌کنند؛ برای نمونه روی بیلبوردها یا در روزنامه‌ها و درون هواپیماها. از ماه دسامبر ۱۹۹۵ تا مارس ۱۹۹۶ ریشتر تصویر نقاشی رودخانه‌ی خود را در اندازه ۱۰متر در ۵۴ متر روی نمای کونستهاله‌ی وین انداخت. اندیشه‌ی اصلی ایجاد پیوندی میان ساختمان،جریان ترافیکی که از جلو آن می‌گذشت و رودخانه‌ی زیرش بود. این گفت‌وگو نخستین بار روی وبسایت موزه در جریان منتشر شد وتمرکز آن بیشتر روی هدف و فرم نقاشی است.

شکل خانه 

«شکل خانه» مصاحبه‌ای است پیرامون دلبستگی بلند مدت ریشتر به معماری و پیوند آن به کارش. این گفت‌و‌گو سال ۲۰۰۵ و در استودیوی ریشتر در اوستریتوگ در هانوالد در جنوب کلن انجام شد و نخستین بار در Domus به چاپ رسید.

هیچ کاری بدون ایمان پیش نمی‌رود

«هیچ کاری بدون ایمان پیش نمی‌رود» گفت‌و‌گویی بود که درسال ۲۰۰۷ در استودیوی گرهارد ریشتر انجام شد. این گفت‌وگو در راستای فیلم مستند کوریتا بلز به نام پنجره‌ی گرهارد ریشتر صورت گرفت؛ فیلمی به سفارش مجموعه هنری دولتی درسدن و گرهارد ریشتر آرشیو درباره‌ روند ساخت پنجره کلیسای جامع کلن. بلز مصاحبه‌های بسیاری از افراد درگیر پروژه برای این فیلم گرفت اما برای گفت‌وگو با خود ریشتر، ابریست دعوت شد.

این پنجره که یک اثر وابسته به مکان است جایگزین شیشه‌ی اصلی کلیسای جامع شد که در جنگ جهانی دوم آسیب دیده بود. ریشتر اساس طراحی را یکی از نقاشی‌های ۱۹۷۴خود با عنوان ۴۰۹۶ رنگ قرارداد. این اثر که در سال ۲۰۰۷ رونمایی شد ۱۱۵۰۰ مربع شیشه‌ای ساخت دست است در هفتاد و دو رنگ که رنگ‌های اصلی نقاشی‌های قرون وسطایی شیشه‌ی از میان رفته بودند. ترکیب بندی ظاهرا تصادفی این رنگ‌ها با به کاربردن یک برنامه ویژه کامپیوتری به دست آمده‌اند.

برای اولین بار است که این گفت‌وگو به شکل نوشتاری در دسترس قرار می‌گیرد.

مانند غبار و مه درخشان 

«مانند غبار و مه درخشان» گفت‌و‌گویی است که در سال ۲۰۰۷ در استودیوی گرهارد ریشتر انجام گرفت و نخستین بار در شماره ماه مه/ژوئن سال ۲۰۰۷ مجله لومو ووگ به چاپ رسید. نسخه‌ای که در اینجا چاپ شده است همان است که بعدا در کتاب نوشته‌ ریشتر منتشر شد. در این گفت‌وگو ابریست و ریشتر نقاشی‌های کیج را واکاوی می کنند و درباره رونمایی آن‌ها در دو سالانه ونیز همان سال سخن می‌گویند.

خوانش مخدوش

«خوانش مخدوش» بر آرتیست بوک‌های(کتاب‌های هنرمند) ریشتر تمرکز دارد. این گفت‌وگو در تاریخ دوم اکتبر ۲۰۱۱ یکشنبه پیش از گشایش نمایشگاه مرور آثار او در گالری تیت به نام پانورما در هتل ساووی انجام شد. نخستین بار در کتاب‌های گرهارد ریشتر:نوشته‌های آرشیو درسدن گرهارد ریشتر به چاپ رسید.

خاکستری در لایه‌های گوناگون

«خاکستری در لایه‌های گوناگون» گفت‌وگویی است که در فوریه‌ی ۲۰۱۴ در استودیوی گرهارد ریشتر هم زمان با نمایشگاه تک موضوعی ریشتر با عنوان گرهارد ریشتر: نقاشی‌ها/سری‌ها انجام شد که از سوی ابریست در بنیاد بیلر سوییس کیوریت شده بود. تمرکز نمایشگاه و این گفت‌وگو بر سری‌ها،دوره‌ها و فضاهای داخلی کار ریشتر است. این نمایشگاه که کمابیش صد نقاشی-از نقاشی‌های خاکستری، نقاشی‌های عکاسانه، نقاشی‌های آبستره- را در کنار دو شی شیشه‌ای و شصت‌و‌چهار عکس که رویشان نقاشی شده گردهم آورده است دربردارنده دوره‌های مهم کار ریشتر از ۱۹۶۶ است. این گفت‌وگو در کاتالوگ نمایشگاه به چاپ رسید.



منبع

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.