«بدرود برادرم! بدرود استاد!
تو جاودانه‌ای، به اعتبار نام و جای بلندی که در هنر و قلب ما ساختی. تو هم‌چنان مهربان و خندان و گرم در قلب من، عزیزان‌مان و دوستدارانت خواهی درخشید. تو پهلوان زنده همه میدان‌های خاطرات و افتخاراتی که ساختی و پرداختی می‌مانی. ما چه خوشبختیم که در این جهان چنین بهزادی در میان‌مان بود و چه خوشبخت‌اند آنان که از امروز روح مهربانت را میزبان‌اند. کاش بودی تا روزی دوباره در وطن همدیگر را در آغوش بگیریم و چشمی از شوق و چشمی به یاد جوانان وطن با اشک بشوریم.
بهزاد غریب‌پور، برادر، استاد و جانم، دیشب در غربت، به دیدار آشنایان آسمان رفت. روح مهربانش تابان.»
بهزاد غریب‌پور، تصویرگر، طراح کتاب و استاد دانشگاه بود که در سال ۱۳۳۶ در شهر سنندج متولد شد. او دانش‌آموخته رشته گرافیک دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود که با تاسیس استودیوی شخصی خود در سال ۱۳۶۳، فعالیتش را در حیطه تصویرگری، طراحی گرافیک و تبلیغات تا سال ۱۳۹۴ ادامه داد. غریب‌پور، علاوه بر این‌ها، مدیریت هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، انتشارات افق، محراب قلم، قدیانی، سروش و غیره را نیز عهده‌دار بوده است. او از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۳ عضو هیات داوران بسیاری از جشنواره‌های تجسمی بود که دو سالانه تصویرگری تهران، جشنواره تصویرگری شاهکارهای ادبی و جشنواره هنرهای تجسمی فجر از آن جمله‌اند.
از فعالیت‌های بین‌المللی این تصویرگر ایرانی می‌توان به شرکت در گردهمایی طراحی کتاب آسیاپاسیفیک یونسکو در سال ۱۹۸۴ در ژاپن اشاره کرد. همچنین در سال ۱۹۹۹ عضو هیات داوران
جشنواره نوما، در همان مرکز فرهنگی یونسکو بود. او در سال ۲۰۰۱ به دعوت یونسکو در براتیسلاوا کارگاه برگزار کرد و در سال ۲۰۰۳ عضو هیات داوران جشنواره براتیسلاوا بود. مرحوم غریب‌پور دوبار جایزه تشویقی نوما را برای تصویرگری کتاب «راز پرنده» در ۱۹۸۸ و طراحی کتاب «پلنگ سیاه» در ۱۹۹۴ دریافت نموده است. در سال ۱۳۹۶ نیز نشان آبان از سوی انجمن تصویرگران ایران به وی اهدا شد.
«راز آبگیر»، «سبزپوش مهربان»، «چهل قصه»، «ترانه‌های کودکان»، «بزبزقندی»، «پرنده طلایی» و «همه حق دارند» از جمله کتاب‌هایی‌اند که وی تصویرگری کرده است.
ثبت دیدگاه