شامانی در ابتدای این نشست گفت: شعر نوجوان به زمان افسانه شعبان‌نژاد و مصطفی رحماندوست برمی‌گردد و باید بگویم دوره و زمان ما کتابی در زمینه شعر نوجوان نبود و اصلا کتاب‌ها را مناسب خودم نمی‌دانستم و سراغ شاعران بزرگ مثل سهراب سپهری و حافظ می‌رفتم و در حال حاضر تیراژ کتاب‌ها بسیار کم و کتاب‌ها به دست مخاطب نمی‌رسد امروزه شعر رویکرد و متر و معیار خود را دارد.
شامانی در ادامه این نشست افزود: مهمترین تاثیری که یک شاعر نوجوان می‌تواند داشته باشد این است که با مخاطبانش در تماس باشد چراکه خیلی از نویسندگان و شاعران امروزی با مخاطبانشان در تماس و ارتباط نیستند و باید با مخاطبانشان در تعامل باشند یعنی اینکه شاعر باید دغدغه نوجوان را بداند و به مسائل عاطفی آن‌ها بپردازد و اگر شاعر نوجوان را درک کند حتما نوجوان‌ها کتاب را می‌خوانند و از آن استقبال می‌کنند.
او در ادامه افزود: من زمانی که نوجوان بودم سعی نمی‌کردم شعر نوجوان بنویسم و نوجوانان نیز همین علاقه را دارند که شعر بزرگسال بنویسند و هیچ اجباری وجود ندارد که به یک نوجوان بگوییم که حتما شعر نوجوان بنویسد این نوجوان است که تصمیم می‌گیرد که در چه ژانری بنویسد. نوجوان‌ها دغدغه‌های زیادی دارند که بعضی اوقات تصمیم می‌گیرند که بنویسند؛ اما من به عنوان یک شاعر دغدغه‌ام شعر نوجوان است.
شامانی درباره شعر‌خوانی نوجوانان امروزی گفت: فکر می‌کنم نوجوانان بسیار زیاد شعر می‌خوانند؛ اما نکته مهم این است که ترجیح و انتخابشان بین شعر و داستان معمولا داستان است تا شعر حالا دلیلش را نمی‌دانم؛ اما همین نشان می‌دهد که نوجوانان علاقه‌مند به مطالعه هستند.
اسلامی درباره چیستی شعر نوجوان گفت: اساسا شعر‌ِی به اسم شعر نوجوان به عنوان یک نظریه در ایران به آن پرداخته نشده و مولفه‌های خاصی ندارد و اصلا یک دوره از دوره‌ای از یک نوجوان محسوب نمی‌شود و یک مولفه خاص برای شعر نوجوان نداریم و بعضی‌ها بر این عقیده هستند که شعر نوجوان نداریم؛ اما بعضی دیگر نیز معتقدند که شعر نوجوان داریم و اگر از لحاظ رده سنی بخواهیم حساب کنیم نوجوان‌ها از سن ۱۲ تا ۱۸ می‌دانند؛ اما از نظر روحی و فیزیولوژیکی و روانی این بازه سنی اصلا با هم قابل مقایسه نیستند و از لحاظ روانشناسی نیز دوران نوجوانی سخت‌ترین دوران یک نوجوان و یا انسان می‌تواند باشد و در حالت یک خلا و بحران به سر می‌برند و خیلی از علایق که قرار است در آینده رخ بدهد شکل‌گیری‌اش در نوجوانی است و به عنوان یک شاعر دغدغه‌ها و مسیر‌های نوجوانان را باید دنبال کنم چراکه دغدغه نوجوان امروزی متفاوت است و بعضی از شعر‌های امروزی را می‌بینیم که دغدغه نوجوان امروزی نیست و با دغدغه نوجوان امروز متفاوت است.
این شاعر ادامه داد: نوجوانان امروز تخیل و عاطفه در شعر را دوست دارند و در این سن به شدت حساس هستند و در دوران عاطفی حضور دارند و شعر نوجوان باید تخیل و تصویر عاطفی داشته باشد نکته دیگر این است که شعر نوجوان باید زبانی ساده داشته باشد و نباید پیچیدگی و فرم شعر بزرگسال را داشته باشد و باید ساده باشد مثلا اگر می‌بینیم که نوجوان‌ها شعر سهراب سپهری می‌خوانند بخاطر زبان ساده آن است؛ اما مفاهیم عمیقی را بیان می‌کند و باید بگویم که خودم نیز عاشق شعر‌های سهراب هستم و باید اضافه کنم که نوجوانان عاشق شعر نیمایی هستند شعر‌هایی که موسیقی و قافیه و آهنگ دارد.
اسلامی در ادامه این نشست افزود: برای نوجوانان و به جای نوجوانان باید بنویسیم نکته قابل توجه این است که چرا بزرگسالان برای نوجوانان می‌نویسند و زمانی که مشغول نوشتن شعر هستیم باید توجه کامل به محتوا‌ی شعر و صناعات ادبی داشته باشیم؛ اما اگر یک نوجوان بخواهد برای هم سن‌های خود بنویسد باید دید آیا قابلیت این را دارد که دو عنصری که گفتم یعنی محتوا و صناعات ادبی را از هم تشخیص بدهد؛ اما اگر فرض را بر این بگذاریم که همه این عناصر را آموزش دیده است با ارزش است که که یک نوجوان عواطف و احساسات و … یک نوجوان را بیان کند و اگر حتما مسلط باشد هیچ اشکالی ندارد که برای هم سن‌های خود بنویسد.
او افزود: شاعر تصمیم نمی‌گیرد که برای نوجوان بنویسد مخاطب است که معلوم می‌کند مثلا شما شازده کوچولو را ببینید همه در هر رده سنی آن را می‌خوانند و دوستش دارند و نکته دیگری که باید بگویم این است که شکل‌گیری شعر نوجوان و مولفه‌های شعر نوجوان را مخاطب انتخاب می‌کند.
اسلامی به عنوان سخن‌آخر گفت: شعر را جدا از ادبیات نمی‌دانم ادبیات باعث تلطیف روحیه در بزرگسالی می‌شود و آن خشم بزرگسالان را کم می‌کند و درواقع در شعر آن عواطف و تخیلات بروز پیدا می‌کند و به نظرم شعر می‌تواند به همه کمک کند و زندگی همه را تغییر بدهد و باید بگویم امروزه پتانسیل و ظرفیت‌هایی را نوجوانان دارند که ما نداشتیم و با حجم اطلاعاتی که نوجوانان امروزی دارند؛ اما متاسفانه تمرکز درستی ندارند و چیزی را به حافظه نمی‌سپارند مثلا حتی شماره تلفن پدر و مادر خود را در خاطر ندارند و واقعا در زمان ما دسترسی به کتاب و مجلات نبود و بیشتر روی کتاب درسی‌هایمان تمرکز داشتیم.
ثبت دیدگاه