شهریار نیوز:
به گزارش خبرگزاری ایمنا، هرگاه نام فینال آسیا به گوش اهالی فوتبال می‌خورد یا زمزمه‌هایی پیرامون این تورنمنت جذاب می‌شود فوتبال‌دوستان کشورمان به سراغ سرخابی‌های پایتخت می‌روند و شاید اگر به صورت تصادفی از یک فرد فوتبالی بخواهیم یکی از گل‌های نمایندگان ایران در آسیا را به خاطر بیاورد از گلزنی مهدی عبدی مهاجم جوان پرسپولیس در سال ۲۰۲۰ مقابل اولسان هیوندای یاد می‌کند، اما هستند بازیکنانی که به‌عنوان مدافع در این فینال آسیا گلزنی کرده‌اند و نشان داده‌اند می‌توان در تیمی به جز تیم‌های پایتخت برای آسیا خط و نشان کشید.
با وجود اینکه نمی‌توان از نقش بسزای تیم‌هایی همچون استقلال، سپاهان و پرسپولیس در معرفی فوتبال ایران به آسیا چشم‌پوشی کرد، اما در همین میان ذوب‌آهن سال ۲۰۱۰ با یک تیم کهکشانی در فینال آسیا به مصاف سئونگنام ایلهوا رفت و با وجود اینکه با نتیجه سه بر یک مغلوب تیم حریف شد، اما پرچم‌دار فوتبال ایران در آسیا بود و خوش درخشید.
سال‌ها است از آن تیم به‌یادماندنی خبری نیست و در حال حاضر سبزپوشان در میانه‌های جدول لیگ ایران حضور دارند، اما ستاره‌های آن دوره همچنان به نام ذوب‌آهن و قدمت این تیم می‌بالند.
یکی از این ستاره‌ها محمد حسینی است که فعالیت فوتبالی خود را از مشهد آغاز کرد و به‌عنوان مدافع از سال ۱۳۸۷ تصمیم به حضور در ذوب‌آهن گرفت و به مدت سه سال برای گاندوهای اصفهانی پا به توپ شد.
این مدافع پیش‌تاخته عنوان گلزن‌ترین مدافع تاریخ لیگ برتر را یدک می‌کشد، محمد حسینی بالاتر از بازیکنانی همچون مرحوم علی انصاریان، سهراب بختیاری‌زاده، فرشید طالبی، یحیی گل‌محمدی، سپهر حیدری، پیروز قربانی، هادی عقیلی، محمد نصرتی و مرتضی ابراهیمی تبدیل به یکی از چهره‌های سرشناس فوتبال ایران شده که به عنوان مدافع بیشترین گل را به ثمر رسانده است.
نکته جالب توجه این است که این چهره به‌یادماندنی پس از پایان دوران فوتبالی خود به زادگاهش بازگشته و حالا فارغ از هیاهوی فوتبال پرحاشیه کشورمان فعالیت‌های دیگری را دنبال می‌کند که هیچ ارتباطی با ورزش ندارند، البته حسینی همچنان با هم تیمی‌های سابق خود در ارتباط است و از احوال این روزهای ذوب‌آهن نیز غافل نیست.
به همین بهانه با ستاره سال‌های نه چندان دور ذوب‌آهن گفت‌وگویی داشته‌ایم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
ایمنا: ابتدا از شرایط کنونی خود بگویید، همچنان در حیطه ورزش فعالیت دارید؟
حسینی: در حال حاضر در مشهد زندگی می‌کنم، اما ورزش این استان در تمام رشته‌ها با رکود روبه‌رو شده است و برای احیا شدن دوباره آن تلاش می‌کنیم، من نیز با وجود اینکه مدرک مربیگری A آسیا را گرفته‌ام، اما فوتبال مشهد با افول روبه‌رو شده است و به همین دلیل فعالیت خود را به صورت پراکنده دنبال می‌کنم، چراکه فضا برای مربیگری فراهم نیست؛ برای نمونه مدتی در کنار سیاه‌جامگان، خوشه طلایی و چند تیم حاضر در دسته سه فعالیت کرده‌ام، اما در حال حاضر بستر مناسبی برای انجام همکاری با یک تیم به صورت حرفهای و با زیرساخت‌های مطلوب فراهم نشده است.
ایمنا: در حال حاضر منصور ابراهیم‌زاده خارج از ایران زندگی می‌کند، با وی ارتباط دارید؟
حسینی: ابراهیم‌زاده استاد ما است؛ هنوز با ایشان در ارتباط هستم و احوال‌پرسی از وی کوچک‌ترین وظیفه من است، چراکه شاگرد ابراهیم‌زاده هستم و وی بزرگ من است.
ایمنا: شما یکی از گلزن‌ترین مدافعان لیگ برتر بودید؛ از میان بازیکنان کنونی چه کسی را جزو بهترین‌ها می‌دانید؟
حسینی: برای دیده شدن باید کاری فراتر از مسئولیت‌های پست تخصصی خود انجام دهید، برای نمونه اگر یک نفر مدافع است علاوه بر ارائه کیفیت مطلوب در این خط باید در امر گلزنی نیز کمک حال تیم خود باشد یا مهاجمی علاوه‌بر درخشش در خط حمله تیم باید در فاز دفاعی نیز به تیم خود کمک کند، در چنین شرایطی یک بازیکن از سایر هم‌تیمی‌های خود متمایز می‌شود، اگرچه فوتبالیست‌های خوبی در ایران حضور دارند، اما منحصربه‌فرد بودن دشوار است و از همین‌رو بر این باور هستم که تنها رامین رضائیان و آریا یوسفی جزو همین بازیکنان هستند؛ یوسفی بدون حاشیه است و آینده خوبی در انتظار وی خواهد بود.
ایمنا: به فینال آسیا برگردیم، چه خاطره‌ای از آن بازی در ذهن شما ماندگار است؟
حسینی: در فینال آسیا به مصاف رقیب خود رفتیم و با نتیجه سه بر یک مغلوب شدیم، در این تقابل اطلاع نداشتیم اسپانسر برگزارکننده بازی شرکت تویوتا است و پس از پایان بازی متوجه شدیم اسپانسر بازی قرار است به بازیکنان تیم برنده تویوتا کمری اهدا کند، پس از اطلاع از این موضوع در اوج ناراحتی و برای بهتر شدن فضای روحی به سوی داور رفتیم و به وی گفتیم: نمی‌دانستیم جایزه این بازی تویوتا است؛ دوباره سوت شروع مسابقه را بزن، هر طوری که باشد این تیم را از پیش‌رو برخواهیم‌داشت، همان لحظه سوئیچ نمادینی از سمت شرکت تویوتا به کاپیتان تیم حریف تقدیم شد؛ بر این باور هستم که مسئولان تیم در اطلاع‌رسانی ضعیف عمل کردند، چراکه اگر می‌دانستیم جایزه این بازی چیست به هر روشی بود تیم رقیب را شکست می‌دادیم. (با خنده)
ایمنا: با کدام‌یک از بازیکنان آن دوره رفت‌وآمد دارید؟
حسینی: با بسیاری از بازیکنان آن دوره همچون صلصالی، احمدی، گردان، خیری، آشوری، قاضی، رجب‌زاده و محمدپور ارتباط دارم و ارزش و احترام بسیاری برای آن‌ها قائل هستم، در حال حاضر که از ورزش دور شده‌ام، بیش از پیش افسوس گذشته را می‌خورم. اما به نظر می‌رسد ذوب‌آهن نیز همچون سپاهان باید قدر اسطوره‌های خود را بداند.
ایمنا: چطور؟ بیشتر توضیح می‌دهید؟
حسینی: محرم نویدکیا سال‌ها برای سپاهان زحمت کشید و بر این باور هستم که حمایت از وی کوچک‌ترین کاری بود که باشگاه سپاهان می‌توانست برای جبران زحمات محرم انجام دهد و خوشبختانه چنین کاری را کرد؛ زمان آن فرارسیده که ذوب‌آهن نیز قدرشناس ستاره‌های سابق خود باشد و از سوی دیگر با حمایت از حدادی‌فر ثابت کند در زمینه مربیگری نیز حرفهای بسیاری برای گفتن دارد، هرچند نام قاسم حدادی‌فر اعتبار بیشتری را به باشگاه تزریق خواهد کرد.
ایمنا: فکر می‌کنید قاسم حدادی‌فر پتانسیل حضور در بالاترین سطح مربیگری ایران را دارد؟
حسینی: با افرادی همچون قاسم حدادی‌فر زندگی کرده‌ام، همه ما در ذوب‌آهن برای یک هدف تلاش کردیم، خندیدیم و اشک ریختیم؛ هر چقدر به گذشته رجوع می‌کنم به این این نتیجه می‌رسم بهترین سال‌های زندگی من در اصفهان بوده است و بسیار خوشحال هستم که آن زمان ذوب‌آهن را انتخاب کردم؛ به خاطر دارم زمانی‌که برای بستن قرارداد به اصفهان آمدم، سپاهان نیز پیشنهادی را به من داد، اما من به دلیل حضور افرادی همچون ابراهیم‌زاده بازی در ذوب‌آهن را انتخاب کردم.
قاسم‌حدادی‌فر از تیم‌های پایه در ذوب‌آهن فعالیت داشته است و یکی از سرمایه‌های فوتبال ایران و اصفهان به‌شمار می‌رود، از سبک بازی وی لذت می‌بردم، در تقابل‌هایی که قاسم را به دلایل مختلف در اختیار نداشتیم ذوب‌آهن با چالش جدی روبه‌رو می‌شد، چراکه وی خلاقیت و تأثیرگذاری بسیاری داشت؛ حضور در عرصه مربیگری شایسته حدادی‌فر است و باید از وی به‌عنوان نخبه ورزشی و بومی حمایت شود، چراکه قلب قاسم برای ذوب‌آهن می‌تپد.
ایمنا: مسابقات لیگ برتر را دنبال می‌کنید؟ از نظر شما کدام تیم شایسته قهرمانی است؟
حسینی: بله، علاقه‌مند بودم که در این فصل ذوب‌آهن را در جمع مدعیان ببینم، چراکه این تیم ارزشمند است و به‌دلیل اینکه بهترین سال‌های عمر خود را آنجا گذارنده‌ام اخبار پیرامون سبزپوشان را به‌طور پیوسته دنبال می‌کنم، در هر صورت شاگردان ربیعی از صدر جدول فاصله گرفته‌اند و به همین دلیل بر این باور هستم که رقابت برای قهرمانی میان سپاهان و تراکتور است؛ هر دو تیم جزو بهترین‌ها هستند، اما اگر جانب انصاف را رعایت کنیم متوجه می‌شویم لیگ برتر یک قهرمانی به تراکتور بدهکار است، به‌طور کلی قهرمان شدن سپاهان یا تراکتور فوتبال ایران را از تمرکزگرایی نجات خواهد داد.
ایمنا: از تراکتور گفتید، همشهری خودتان یعنی خداداد عزیزی مدیر تیم تراکتور است؛ حضور وی در این سمت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
حسینی: خداداد عزیزی شخصیت تأثیرگذاری دارد و بر این باور هستم افرادی که وی را به‌عنوان مدیر تراکتور انتخاب کرده‌اند، هوش بالایی دارند، چراکه تی‌تی‌ها در حال حاضر مدعی قهرمانی هستند و خداداد عزیزی در این برهه می‌تواند بیرون از زمین برای حق و حقوق پرشورهای تبریزی تلاش کند.
ایمنا: گفتید از فضای ورزش فاصله گرفته‌اید، در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
حسینی: در حال حاضر مشغول ساخت‌وساز هستم؛ پس از پایان دوران فوتبالی خود رستوران تالاری را در استان خراسان ساختم و افتتاحیه آن فروردین سال ۱۳۹۹ بود، اما پس از افتتاحیه ویروس کرونا شیوع پیدا کرد و به همین دلیل مجبور به تعطیل کردن آن شدم.
ایمنا: جالب است که ایگور کاسترو هم در همین حیطه مشغول است.
حسینی: بله، با ایگور کاسترو در فضای مجازی در ارتباط هستم و وی نیز پس از پایان دوران فوتبالی خود باغ تالاری را برای برگزاری جشن تولد و عروسی افتتاح کرده است، البته سطح فعالیت او کوچک‌تر از کاری است که من قصد داشتم ادامه بدهم.
ایمنا: فکر می‌کنید آشپزی و تالارداری سخت‌تر است یا بازی در فینال آسیا؟
حسینی: به نظر من بدترین و دشوارترین کار جهان تهیه غذا برای جشن‌ها با تعداد بالا است. هر فردی را برای کاری ساخته‌اند، شاید بهترین آشپزهای جهان نتوانند فوتبال بازی کنند، همان‌گونه که من نتوانستم آشپزی کنم، اما بر این باور هستم که استرس تهیه غذا در رستوران دشوارتر از حضور در فینال آسیا است.
ایمنا: علاقه‌مند به حضور پیوسته در حیطه مربیگری هستید؟
حسینی: در حال حاضر فوتبال به‌ویژه در حیطه مربیگری محل ارتباط است و آدم‌هایی که اهل خوش‌خدمتی به یکدیگر باشند، تکه‌ای از فوتبال را به هم تعارف می‌کنند و به همین دلیل است که در بالاترین سطح فوتبال کشورمان افرادی سرمربیگری می‌کنند که اصلاً بازی نکرده‌اند.
ایمنا: اشاره غیرمستقیم به برخی مربیان شاغل در لیگ برتر داشتید؟
حسینی: نه، هر شخصی که شاغل است فعالیت خود را به‌خوبی دنبال می‌کند، اما بر این باور هستم تمام افرادی که همچون وی هستند، اگر پیشینه فوتبالی داشته باشند، موفق‌تر خواهند بود.
ایمنا: اما بوده‌اند افرادی که دوران بازی درخشانی داشته‌اند و در مربیگری ضعیف عمل کرده‌اند.
حسینی: مربیگری تنها به علم نیست و یک باشگاه فوتبال در همه زمینه‌ها باید شرایط مطلوبی داشته باشد، بنابراین یک مربی با نام بزرگ نمی‌تواند در باشگاهی که زیرساخت‌های ضعیفی دارد، عملکرد خوبی از خود ارائه دهد.
ایمنا: شرایط فوتبال ایران را چگونه می‌بینید؟
حسینی: در فوتبال ایران شایسته‌سالاری وجود ندارد و این موضوع در سال‌های گذشته بیش از پیش به چشم می‌خورد، اگر شما ارتباط خوبی داشته باشید شانس بسیاری برای مربیگری دارید، اما اگر ارتباط کافی نباشد و شما بهترین هم باشید باز به جایی نمی‌رسید.
ایمنا: یعنی بر این باور هستید که مربیان لیگ برتر توسط یک شخص خاص انتخاب می‌شوند؟
حسینی: به‌طور قطع به‌عنوان فردی که سال‌ها است در فوتبال ایران حضور دارد، برخی افراد مشاوره‌هایی را درباره انتخاب سرمربی بعضی از تیم‌ها می‌دهد و بدون تردید مهره‌هایی را انتخاب خواهد کرد که به آن‌ها نزدیک است و شناخت بیشتری از آن‌ها دارد.
ثبت دیدگاه