یکشنبه, ۲۰ آبان , ۱۴۰۳ ساعت ×
پ
پ



به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ «آل چادهوری می‌خواهد پدرش را از مرگ نجات دهد، اما برای این کار باید به سال ۱۹۸۴ سفر کند… .» سفر در زمان از موضوعات جالب و نه‌چندان جدید روزگار ماست. گمان نمی‌کنم کسی روی زمین باشد که دلش نخواهد ناخونکی به این کار بزند. به احتمال زیاد همه دوست داریم یک‌بار هم شده است حتی به مدت کوتاهی، به جایی در گذشته یا آینده برویم. برای مثال شاید زنی بخواهد به ۱۰ سال قبل برگردد تا دوباره مادر مرحومش را که هنوز در آن زمان زنده بوده است ببیند، یا مردی به ۱۰ سال بعد برود و ببیند آینده‌اش چه شکلی شده است. در این بین، بچه‌ها هم چنین آرزویی را در سر می‌پرورانند؛ ولی برای تفریح و ارضای خیال‌پردازی‌شان، نه کاری که قرار است آل چادهوری انجام دهد. وظیفه‌ای که سخت و حساس است؛ اما راس وِلفورد این موضوع غم‌انگیز را با شیطنت‌ها و ماجراجویی‌های نوجوان‌پسند همراه کرده است تا حوصله مخاطب سر نرود. رمان «سفر در زمان با یک همستر» با ترجمه ثمین نبی‌پور از سوی نشر افق منتشر شده است و به این بهانه برای اینکه درباره محتوای کتاب و سفر سرنوشت‌ساز آل چادهوری بیشتر بدانیم گفت‌وگویی با مترجم آن داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

داستان «سفر در زمان با یک همستر» از کجا آغاز می‌شود؟

ماجرا به‌طور خلاصه درباره پسری ۱۲ ساله‌ است که پدرش را از دست می‌دهد و با ماشین زمانی که پدرش اختراع کرده بود، به گذشته سفر می‌کند؛ با همراهی حیوان‌خانگی‌اش که یک همستر است. آلبرت اینشتین هاوکینگ چادوری هشت‌ساله بود که پدرش (فیثاغورس، معروف به پای) از دنیا رفت (برای بار اول) و در تولد ۱۲ سالگی‌اش نامه‌ای به او می‌رسد که در زمانی نوشته شده بوده که پدرش زنده بود. در این نامه، پدرش ماشین زمانی را که اختراع خودش بوده، به آل می‌دهد و از او می‌خواهد که در زمان به عقب برود و جان پدرش را نجات دهد.

 


موضوع این کتاب زیرمجموعه چه موضوع کلانی قرار می‌گیرد؟ برای مثال فلسفی، روان‌شناسی و غیره.

این کتاب زیرمجموعه موضوعاتی که شما مطرح کردید، یعنی فلسفه، روان‌شناسی و غیره، قرار نمی‌گیرد. کتاب پُر است از شیطنت، ماجراجویی، ارتباط‌های خانوادگی، احساسات، دوستی، غم، سوگواری، عشق، سفر در زمان، حقایقی که بسته به ماجرای کتاب گه‌گاه بیان می‌شوند و البته واقعاً هم به شیرینی و جذابیت متن می‌افزایند و خلاقیت و پشتکار. البته نباید حیوانِ خانگی آل یعنی همستر را از یاد ببریم. سبکِ نوشتاری نویسنده بسیار روان و خوش‌خوان است و کتابخوان‌های ۱۰ تا ۱۵، ۱۶ ساله واقعاً از آن لذت خواهند برد. سرعت رویدادها و ریتمِ کلی روایت عالی است و هرگز کُند و حوصله‌سربر نمی‌شود. 

 

ویژگی بارز آلبرت اینشتین هاوکینگ چادهوری یا همان آل چادهوریِ خودمان، به عنوان یک نوجوان چیست؟

آل شجاع است و مهربان؛ درعین‌حال، یک‌جاهایی بسته به اتفاق‌های داستان، مثل هر آدم معمولی دیگری می‌ترسد و خرابکاری می‌کند و پشیمان می‌شود. همین است که از او شخصیتی دوست‌داشتنی و باورپذیر ساخته. نویسنده توانسته حس‌وحال نوجوانی را که پدرش را از دست داده است و هیچ دوستی در زندگی‌اش ندارد به‌خوبی به تصویر بکشد. آل غمی دارد که نیرومحرکه همه‌ی تلاش‌های اوست برای بهتر بودن و برای اینکه پدرش را ناامید نکند. او امید به زندگی را در قالب این مأموریت باورنکردنی دوباره پیدا کرده است و با هوش و شجاعتش، حاضر است تا آخر کار پیش برود.

 
به‌طور کلی نوجوانی در این داستان چه‌طور بازنمایی شده است؛ دورانی مهم و قابل‌اعتنا که بزرگ‌ترها به نوجوان‌ها اهمیت می‌دهند یا دورانی که فقط مابین کودکی و بزرگسالی است؟
این کتاب یک داستان هیجان‌انگیز و جذاب است و نویسنده چندان در پی ارائه شعار و پیام‌های اخلاقی یا توصیف ماجراهای کلان مانند سال‌های نوجوانی و دغدغه‌های نوجوان‌ها نبوده و به نظر من، همین جذاب‌ترش هم کرده است. رویکرد هر کسی به سال‌های نوجوانی به هر حال، متفاوت است؛ اما غیرقابل‌انکار است اینکه نوجوانی و تجربیاتی که ما در این سال‌ها برای خودمان می‌سازیم، تا آخر عمر بر کیفیت زندگی، شخصیت و جایگاه ما در آینده اثرگذار خواهد بود.
 
علمی-تخیلی‌بودن «سفر در زمان با یک همستر» در چه سطحی است؟ آیا به‌طور قابل‌قبولی عناصر و مشخصات یک اثر علمی-تخیلی را رعایت کرده است؟
این کتاب برای نوجوان‌ها و حتی بزرگ‌ترهایی که علوم فضایی، فیزیک، کوآنتوم و این‌ها را دوست دارند، واقعاً جذاب است. درست است که یک کتاب باید عناصر و ساختار ژانر را برای دسته‌بندی‌های ادبی و آکادمیک داشته باشد؛ اما از آن مهم‌تر، خودِ داستان و لذتی است که از خواندنش نصیب خواننده می‌شود. من چندان به مرزگذاری و دسته‌بندی‌های ژانری طوری که انگار قطعیت تام دارند و بر سنگ نوشته‌ شده‌اند، معتقد نیستم. «سفر در زمان با یک همستر» علمی-تخیلی است؛ چون داستان بر بستر برخی داده‌ها، تئوری‌ها و فرضیه‌های علمی تعریف می‌شود که پیش‌تر اشاره کردم؛ اما ترکیب‌بندی بیانِ این داده‌ها در کنار پیش‌برد روایتی زاده‌ی تخیل نویسنده است که عنصر موفقیت این کتاب شده است.
 
این اثر، اولین کتاب راس وِلفورد است یا به عبارتی او کتاب‌اولیِ ادبیات انگلستان است. قلم او را چه‌طور ارزیابی می‌کنید؟
بله «سفر در زمان با یک همستر» اولین کتاب راس وِلفورد بود که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و بعد از آن، شش رمان دیگر از او چاپ شده است. شخصیت‌هایش خیلی خوب ساخته و پرداخته شده‌اند و تعدادشان آن‌قدرها زیاد نیست که ردیابی‌شان سخت باشد و خواننده اسم‌ها و نقش‌هاشان را فراموش کند. ماجراها را از زبان خودِ آل می‌خوانیم و زمان بیشترشان هم حال است که به جذابیت و یکتا بودن آن کمک می‌کند. به‌نظرم، نویسنده به‌خوبی تعادل میانِ روایت داستان و اطلاعات علمی و فضای علمی-تخیلی را حفظ کرده است. در کنار این‌ها، نویسنده صادق است؛ خواننده را جدی می‌گیرد و او را مخاطب خود قرار می‌دهد. دست خواننده را می‌گیرد و با ماجراهای آل، غم و تنهایی‌اش، ترس‌هایش، موفقیت‌هایش و آرزوهایش همراه می‌کند.
در میانه فصل‌ها، بعضی‌وقت‌ها آل آدم‌های مهم زندگی‌اش را در قالب چند شماره معرفی می‌کند که هم از یکنواختی متن طولانی جلوگیری می‌کند و مثل استراحت است، هم بسیار تأثیرگذار و انسانی و واقعا لذت‌بخش است؛ البته همه‌چیز همیشه گل و بلبل نیست و ماجرای مرگ پدر، سوگواری مادر، احساس فلاکت و تنهایی‌ بی‌انتهای آل و نحوه‌ی رویارویی‌اش با مسئله مرگ واقعاً تکان‌دهنده است. توانایی دیگر نویسنده، همین است: پرداختن به موضوعاتی سخت در قالب روایتی جذاب.
در نهایت، خوشحالم که نشر افق این کتاب را با خرید حق انحصاری نشر اثر یا کپی‌رایت و با آگاهی و رضایت راس وِلفورد در ایران منتشر کرده است.

معرفی کتاب:

رمان «سفر در زمان با یک همستر» به قلم راس ولفورد با ترجمه ثمین نبی‌پور در ۴۲۴ صفحه به بهای ۱۶۵ هزار تومان از سوی نشر افق منتشر شده است.



منبع

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.