جامی از شاعران و ادیبان نامدار ایرانی قرن نهم و صاحب آثاری چون نفحات الانس، بهارستان و هفت اورنگ است. وی در زمان حیات، در میان عوام و خواص و حاکمان و دولتمردان عصر، صاحب شان و حرمت و اعتبار بوده و با مرور مطایبات و شوخی‌های بی‌پروایی که از وی در حضور حاکمان و قاضیان و فقیهان نقل شده است، می‌توان میزان حرمت و جایگاهش را در نزد آنها سنجید و اندازه گرفت.
گرایش جامی به طنز و شوخ طبعی، نه فقط به خاطر تمایل شخصی وی، بلکه برخاسته از یک اعتقاد و انجام دستورالعملی اخلاقی و دینی است. به عبارت دیگر همواره ترجیح داده سخن راست و حقیقت دین را با بیان شیرین و طنزآمیز بیان کند و بر تأثیرگذاری آن بیفزاید.
این کتاب در بخش نخست به مرور گزیده‌ای از سلسله‌الذهب در سه بخش پرداخته و پس از آن نگاهی گزیده به طنز در سلامان و ابسال، سبحه البرار، تحفته الاحرار و خردنامه اسکندری انداخته است.
مجموعه گزیده طنز کوشیده با دقیق‌شدن بر ظرایف و نکات طنز آمیز شاعران و نویسندگان کهن ایران زمین، ضمن انجام پژوهشی تازه در آثار آنها، نگاهی بر یکی از گونه‌های روایت زبانی آنان داشته باشد. از سوی دیگر در تلاش است تا قدمت، سیره و شیوه طنزپردازی در ادبیات ایران را از دریچه نگاه خود بازخوانی و ثبت کند.
این مجموعه سال ۱۳۹۵ به کوشش زنده‌یاد زرویی و با پژوهش و همراهی نسیم عرب امیری در دست تالیف و تهیه قرار گرفت و سعی کرد از چند زاویه مقوله طنز نویسی را مورد توجه قرار دهد.
ثبت دیدگاه