شاید تعجب کنید که در گوشه و کنار میهن عزیزمان،هنوز دانش آموزانی هستند که از امکانات رفاهی و آموزشی محروم هستند.اما این حقیقت تلخ وجود دارد که علارغم تلاشهای دست اندرکاران ساخت مدارس،هنوز هم این کاستی ها خصوصا در استان های کم برخوردار وجود دارد.دانش آموزانی که درس را در چادر،کپر و در شرایط بهتر در کانکس!فرا میگیرند.مدرسه کپری روستای دره خزینه،در جنوب غربی استان لرستان،از توابع شهرستان پلدختر نمونه ای از این محرومیت هاست.مدرسه ای که نه از سیستم گرمایش و سرمایش برخوردار است،و نه نور کافی. تنها چند میز و نیمکت و سنگهای خشکه چین شده با ارتفاع یک متر و حصیری که سقف مدرسه است و اینها جز به همت آقا معلم دلسوز و مهربان گودرز میرزایی،که اتفاقا خود از اهالی همین روستای عشایری است میسر نمیشد. با وجود کمبودها با عشق و امید به بچه های سه ایه ابتدایی بطور متناوب درس می آموزد. امیدواریم در آینده ای نه چندان دور با احداثی مدرسه ای ایمن و امن و با نشاط برای دانش آموزان این روستا و سایر مناطق محروم در جهت توسعه عدالت آموزشی گامی بلند برداشته شود
