از روایت بانویی که امید را به کسب‌وکارش دوخت تا مدال‌آوری بین‌المللی بانوان و دختران ایران

جسارت در دل سختی‌ها؛ بانویی که امید را به کسب‌وکارش دوخت

در حالی که بسیاری از بانوان به دنبال خرید البسه اسلامی هستند، میزان تولیدات این حوزه اندک است و دلیل آن چالش‌های بزرگ در این مسیر است، با این وجود یک بانوی بجنوردی توانسته است بر این چالش‌ها چیره شود و کارگاه خود را برپا کند.

نقش بانوان در ایجاد اشتغال به ویژه مشاغل خانگی طی سال‌های اخیر بسیار پررنگ شده است، هنرهایی همچون خیاطی، بافتنی، قلاب‌بافی و محصولات خوراکی خانگی که از مادربزرگ‌ها و نسل‌های گذشته به بانوان و دختران به ارث رسیده است، این روزها راهی برای درآمد و فعالیت اقتصادی زنان در محیط امن و آرام خانه‌هایشان شده است.

مشاغلی که در کنار درآمد و کمک به اقتصاد خانواده، باعث دوری از فرزند و خانه‌داری نمی‌شود و آسیب‌های مشاغل بیرون از خانه را ندارد؛ مزیت‌های اجتماعی و فرهنگی این سبک از مشاغل موجب رشد سریع آن در جوامع شده و کارآفرینی‌های کوچکی را که خود بانوان آغاز کننده آن هستند، در جامعه به راه انداخته است.

زهرا حاتمی، یکی از همین بانوان کارآفرین در حوزه پوشاک ایرانی اسلامی است، بانویی که از دل همین نیازها، مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و قدم در راه تولید پوشاک اسلامی گذاشت.

وی می‌گوید: به‌عنوان یک زن محجبه، همیشه دنبال لباس‌هایی بودم که هم زیبا باشند و هم استانداردهای پوشیدگی را رعایت کنند، اما هیچ‌وقت چیزی که دلم می‌خواست در بازار پیدا نکردم، مانتوها کوتاه بودند، دکمه نداشتند، طرح‌هایشان ساده و بی‌روح بود؛ بارها مجبور شدم پارچه بخرم، خودم طراحی کنم و به خیاط بسپارم تا چیزی که می‌خواهم را بدوزد، اما این راه‌حل دائمی نبود، چون هزینه‌هایش بالا می‌رفت و هر بار باید دنبال خیاطی می‌گشتم که کارش تمیز باشد.

این بانوی کارآفرین می‌گوید: تصمیم گرفتم خودم خیاطی را یاد بگیرم، چرخ خیاطی مادرم را از او قرض گرفتم و شروع به یادگیری کردم، اول از کلاس‌های خیاطی مسجد محل شروع کردم و بعد از آن خیاطی حرفه‌ای‌تر را از زن عمویم آموختم.

حاتمی عنوان می‌کند: هدف من از ابتدا این بود که برای خودم و خانواده‌ام لباس بدوزم، اما بعد که دیدم اطرافیانم مدام از من می‌پرسند که لباس‌هایم را از کجا خریده‌ام و وقتی فهمیدند خودم می‌دوزم، پیشنهاد دادند که برایشان لباس بدوزم، اینجا بود که جرقه‌ای در ذهنم خورد، چرا فقط برای خودم بدوزم، چرا کاری نکنم که بقیه زن‌های محجبه هم بتوانند لباس‌های شیک و پوشیده بپوشند؟.