ترمیم ترانس‌کاتتر در برابر جراحی نارسایی میترال: نتایج آزمایش MATTERHORN

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از مجله معتبر علمی نیوانگلند، نارسایی عملکردی میترال یک بیماری جدی قلبی است که اغلب با نارسایی قلب همراه است. دوسوم بیمارانی که از نارسایی قلبی رنج می‌برند، دچار نارسایی عملکردی میترال متوسط یا شدید نیز هستند. این وضعیت به‌طور معمول به‌دلیل اختلال در عملکرد و بازسازی بطن چپ ایجاد می‌شود که منجر به جابه‌جایی عضلات پاپیلاری و اتساع حلقه دریچه میترال می‌شود. نارسایی شدید این دریچه با افزایش خطر بستری مجدد در بیمارستان و میزان مرگ تا ۵۵ درصد در طول هشت سال پس از تشخیص همراه است.

در راستای علاج این بیماری، کارآزمایی بالینی MATTERHORN توسط دکتر بالدوس و همکارانش انجام شد که نتایج آن در شماره اخیر یکی از مجلات منتشر شده است. این مطالعه به‌طور ویژه به بررسی کارایی ترمیم ترانس‌کاتتر در مقایسه با جراحی دریچه میترال در بیماران مبتلا به نارسایی میترال ثانویه مقاوم پرداخته است.

در این کارآزمایی، ۲۱۰ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی علامت‌دار و مقاوم به درمان دارویی به صورت تصادفی تحت دو روش درمانی قرار گرفتند: ترمیم ترانس‌کاتتر لبه به لبه میترال و جراحی دریچه میترال؛ نتایج نشان داد که در یک سال پس از مداخله، ۱۶.۷ درصد از بیماران تحت ترمیم ترانس‌کاتتر و ۲۲.۵ درصد از بیمارانی که جراحی شدند، دچار ترکیبی از رویدادهای ناگوار (همچون مرگ، بستری مجدد، مداخله مجدد دریچه، کاشت دستگاه کمکی یا سکته مغزی) شدند.

علاوه بر این، میزان بروز نارسایی میترال طی یک سال پس از عمل، در گروه ترمیم ترانس‌کاتتر ۱۵.۹ درصد و در گروه جراحی ۵۳.۵ درصد گزارش شده است، همچنین طی ۳۰ روز اول پس از عمل، عوارض جانبی در ۱۴.۹ درصد از بیماران گروه ترانس‌کاتتر و در ۵۴.۸ درصد از بیماران گروه جراحی مشاهده شد.

با این حال، نتایج این کارآزمایی به دلایل متعددی برای تصمیم‌گیری بالینی محدودیت دارد. پیگیری‌ها تنها به مدت یک سال بود، که برای ارزیابی کامل مزایای بلندمدت کافی نیست، همچنین بعضی سوگیری‌ها نظیر حاشیه گسترده غیرحساسیتی و متقاطع بودن داده‌ها، به همراه از دست دادن قابل توجه بیماران برای پیگیری، می‌تواند بر دقت نتایج تأثیر بگذارد.

با وجود نتایج امیدوارکننده ترمیم ترانس‌کاتتر، هنوز تحقیقات بیشتری برای مقایسه جامع‌تر و طولانی‌مدت بین این روش و جراحی سنتی مورد نیاز است تا بتوان انتخاب درمانی بهتری را برای بیماران مبتلا به نارسایی عملکردی میترال تعیین کرد.