شهریار نیوز:
به گزارش خبرگزاری ایمنا، کشور ایران با تولید روزانه ۲۶ هزار تن گاز مایع (LPG) و ظرفیت تولید سالانه ۲۲ میلیون تن سی ان جی، پتانسیل چشمگیری برای کاهش مصرف بنزین دارد، بر اساس آمارهای اخیر، استفاده همزمان از این دو سوخت میتواند مصرف روزانه بنزین را تا ۲۴ میلیون لیتر کاهش دهد.
سی ان جی که بیشتر از پالایش گاز طبیعی تولید میشود، با ارزش حرارتی بالا و آلودگی کمتر، بهترین گزینه برای ناوگان حملونقل عمومی است. از سوی دیگر، ال پی جی به دلیل قیمت پایینتر و قابلیت استفاده در خودروهای سبک، جایگزین مناسبی برای بنزین در خودروهای شخصی محسوب میشود.
در این میان هزینه تجهیز خودروها به سیستمهای گازسوز که برای سی ان جی به ۲۵۰ هزار تومان و برای ال پی جی به ۱۵۰ هزار تومان میرسد، از موانع این طرح است.
نگرانیهای ایمنی نیز نقش مهمی در مقاومت عمومی دارد. برای نمونه، مخازن سی ان جی تحت فشار ۲۲۰ بار هستند که در صورت نقص فنی، خطر انفجار را افزایش میدهند. این در حالی است که مخازن ال پی جی با فشار ۸ تا ۱۰ بار، ایمن تر هستند اما برای خودروهای انژکتوری مناسب نیستند.
رئیس جمهور وقت کشور در سال ۱۴۰۲ دستور صریحی برای ورود ال پی جی به سبد سوخت خودروها صادر کرد. این تصمیم که قسمتی از استراتژی اقتصاد مقاومتی است، هدف دارد تا تا پایان ۱۴۰۵، ۳۰ درصد از خودروهای سبک به سیستمهای گازسوز مجهز شوند. برای پیشبرد این هدف، وزارت نفت مکلف شده است تا ۵۰۰۰ جایگاه جدید سوختگیری گاز در سراسر کشور احداث کند.
فواید اقتصادی و زیست محیطی: از صرفهجویی تا کاهش آلودگی
استفاده از سی ان جی و ال پی جی نه تنها هزینههای مصرف کنندگان را کاهش میدهد، بلکه به کاهش واردات بنزین و صرفهجویی در ارز کمک میکند، به طور متوسط، هر لیتر سی ان جی ۳۰ درصد ارزانتر از بنزین است، از سوی دیگر این سوختها ۵۰ درصد کمتر از بنزین آلایندگی تولید میکنند که میتواند نقش مهمی در بهبود کیفیت هوای شهرهای آلوده مانند تهران ایفا کند.
برای غلبه بر چالشها، دولت برنامه ریزی های بلندمدتی را آغاز کرده است. از جمله این برنامهها میتوان به توسعه جایگاههای هوشمند سوختگیری، کمکهای دولتی برای تجهیز خودروها، و تأسیس کارخانههای تولید مخازن ایمن اشاره کرد. همچنین، تحقیقات برای تولید گازهای پاک از منابع تجدیدپذیر مانند بیوگاز، در دستور کار وزارت نیرو قرار گرفته است.
به گزارش ایمنا، گازهای سی ان جی و ال پی جی میتوانند پاسخی عملی به بحرانهای انرژی و آلودگی ایران باشند. با وجود موانعی همچون تعارض منافع و هزینههای اولیه، پیشرفت در زیرساختها و حمایتهای دولتی نشان میدهد که مسیر تغییر در حال شکلگیری است. اگرچه رسیدن به اهداف کلان نیازمند همکاری تمام ذینفعان است، اما هر قدم در جهت گسترش این سوختهای پاک، گامی به سوی آیندهای پایدار و کم کربن است.
ثبت دیدگاه