شهریار نیوز:
به گزارش خبرگزاری ایمنا، علی نصیریان، بازیگر مطرح تئاتر، سینما و تلویزیون در گفت‌وگویی که با بی‌بی‌سی داشته است، در پاسخ به اینکه آیا هیچ‌وقت به اینکه از ایران خارج شود و زندگی کند، فکر کرده است، پاسخ داد: ابداً ابداً.
وی در توضیح چرایی این پاسخ افزود: من دو بار خواستم در آمریکا بمانم ولی نتوانستم. یعنی آمریکا برای من کوچک بود، چون من نمی‌توانستم بیکار باشم. زمانی که من چنین تصمیمی داشتم حدود ۱۰ سال پیش بود که انرژی کار داشتم و کار می‌توانستم انجام دهم. در نتیجه کار هم در آمریکا انجام دادم؛ این کار در دو بخش بود، یک بخش را خودم انجام دادم و بخش دیگر را با فرهاد آئیش کار کردم.
بازیگر مطرح تئاتر، سینما و تلویزیون درخصوص شرایط کار در آمریکا گفت: ایرانیان ابداً در سینمای آمریکا راهی برای کار ندارند؛ در تئاتر هم تنها آخر هفته‌ها یعنی شنبه و یکشنبه امکان تولید و اجرای تئاتر برای خودِ ایرانی‌ها وجود دارد.
نصیریان ادامه داد: این تئاترها یا باید کمدی باشند که مخاطب بخندد و یا اینکه باید سیاسی باشد و بد و بیراه به حکومت فعلی ایران بگویند، این یعنی تئاتر! بلیت‌ها را هم باید در بقالی‌ها و سوپر مارکت‌ها و قصابی‌ها بگذاریم تا بفروشند و این خیلی موهن بود و برای من سرشکستگی بود.
نقش‌آفرینی علی نصیریان در آثار ماندگار سینمای ایران
به گزارش ایمنا، علی نصیریان، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تئاتر و سینمای ایران، همواره در طول بیش از شش دهه فعالیت هنری خود توانسته با انتخاب نقش‌های دقیق و اجرای بی‌نظیر، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ هنر نمایشی کشور پیدا کند. از ویژگی‌های شاخص او، توانایی در بازآفرینی شخصیت‌های تاریخی، قهرمانانه و چندبعدی است، توانایی که در آثار سینمایی شاخصی چون «شیرسنگی»، «بوی پیراهن یوسف»، «ناخدا خورشید»، «کمال الملک» و «ستارخان» به‌خوبی دیده می‌شود.
در فیلم «شیرسنگی» به کارگردانی مسعود جعفری‌جوزانی، نصیریان نقش علی‌یار را برعهده دارد؛ شخصیتی که در تضاد میان سنت و مدرنیته، پایبندی به ایل و فرهنگ خود و مواجهه با تغییرات اجتماعی، به‌خوبی بازآفرینی شده است. نصیریان درباره این نقش گفته است که انتخابش برای ایفای آن، هم به دلیل کیفیت شخصیت بود و هم به سبب همکاری قبلی موفق با جوزانی در فیلم «جاده‌های سرد». بازی او توانست مردانگی، تعصب، پایمردی و غیرت علی‌یار نسبت به ایل بختیاری و فرهنگ سرزمینش را به شکلی باورپذیر و تأثیرگذار نشان دهد و عمق تاریخی و اجتماعی فیلم را دوچندان کند.
در فیلم دفاع مقدس «بوی پیراهن یوسف» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا، نصیریان نقش «دایی غفور» را بازی می‌کند؛ مردی که با وجود مدارکی که نشان از شهادت پسرش دارد، هنوز به بازگشت او امیدوار است. حضور او در این فیلم، تصویری ملموس و انسانی از زخم‌ها و رنج خانواده‌های چشم‌انتظار جنگ ارائه می‌دهد و توانست یکی از تاثیرگذارترین بازی‌های دوران کاری نصیریان در سینمای دفاع مقدس باشد.
نصیریان در «ناخدا خورشید» به کارگردانی ناصر تقوایی، نقش «مستر فرهان» را ایفا می‌کند. تقوایی به نصیریان اختیار داد تا یکی از دو نقش اصلی «ناخدا» یا «مستر فرهان» را انتخاب کند و نصیریان با توجه به پیچیدگی و چالش‌های نقش، شخصیت «مستر فرهان» را برگزید. بازی او به شخصیت انسانی و چندبعدی اثر، عمق می‌بخشد و در کنار اقتباس هوشمندانه تقوایی از رمان ارنست همینگوی، از عوامل مهم موفقیت فیلم محسوب می‌شود.
در حوزه تاریخ معاصر ایران، علی نصیریان در «کمال الملک» (۱۳۶۲) به کارگردانی علی حاتمی، نقش مظفرالدین شاه را ایفا کرد. هرچند این فیلم در زمان اکران با نقدهایی مواجه شد، اما با گذر زمان جایگاه خود را در سینمای ایران تثبیت کرد. نصیریان توانست با دقت و ظرافت، شخصیت مظفرالدین شاه را با وجوه تاریخی، طنز تلخ و ویژگی‌های دراماتیک بازآفرینی کند و به خلق یکی از برجسته‌ترین نقش‌های تاریخ سینما کمک کند.
در نهایت، نقش‌آفرینی نصیریان در فیلم «ستارخان» (۱۳۵۱) نیز نمونه‌ای از توانایی او در بازسازی شخصیت‌های تاریخی و قهرمانانه است. او نقش خود ستارخان، سردار مشروطه‌خواه تبریز، را بازی می‌کند. اجرای نصیریان توانست ترکیبی از شجاعت، رهبری، تعهد و وجوه انسانی شخصیت را به نمایش بگذارد و روایت تاریخی مشروطه و مقاومت مردم ایران را باورپذیرتر کند. بازی او در این فیلم، همراه با طراحی دقیق شخصیت‌ها و روایت پرجزئیات حاتمی، نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت و ماندگاری اثر داشت.
به طور کلی، آثار فوق نمونه‌ای از همکاری موفق نصیریان با کارگردانان بزرگ سینمای ایران است؛ همکاری‌ای که در آن، مهارت بازیگری، انتخاب دقیق نقش و درک عمیق از شخصیت‌ها، مخاطب را با تاریخ، جنگ، فرهنگ و ارزش‌های انسانی پیوند می‌دهد. بازی علی نصیریان در این پنج فیلم، نه تنها مهارت و وسعت توانایی‌های او را نشان می‌دهد، بلکه نقش او را در شکل‌دهی به سینمای ایران پس از انقلاب و دفاع مقدس تثبیت می‌کند. حضور او در این آثار، میراثی ماندگار برای نسل‌های آینده سینمای ایران به شمار می‌رود و نشان‌دهنده تعهد هنرمند به روایت درست و انسانی وقایع و شخصیت‌هاست.
ثبت دیدگاه