به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، علی انسانی در این شعر آورده است:
چشم پدر به راه بود ای پسر بیا
تا جان نرفته از تن او زودتر بیا
از پشت ابرای قمر فاطمی درآی
تا شب به در رود چون فروغ سحر بیا
هم صاحب‌الزمانی و هم صاحب عزا
بهر نماز بر تن پاک پدر بیا
افتاد جام آب ز بس دست لرزه داشت
در پیکرش نمانده توانی دیگر بیا
در احتضار باشد و چشم انتظار تست
بازست این دو پنجره بر ره ز در بیا
بیاشک مردم از پی تشییع آمدند
خاکی نمانده شیعه چه ریزی به سر بیا
صاحب عزا به ختم حضورش مسلم است
مردم تمام منتظر ای منتظر بیا
پاره، جگر شده‌ست و جگرپاره
ای پاره‌ی جگر بر پاره‌جگر بیا
ثبت دیدگاه